به هر حال میتونه نکته مثبتی باشه.

با این توییتر رفتن و اومدنامم، قشنگ خودمو مسخره کردم.

بعضی وقتها حس میکنم دارم نون قیافه ام رو میخورم.

روزی نیست که به از دست دادن اعضای خونوادم و عزیزم فکر نکنم. مملکت گل و بلبل

‏«طعم آبکی نااُمیدی مثل یک جفت کفشِ کهنه با آدم اُخت می شود.»

همین الان تصمیم گرفتم که احمق نباشم. همین الانی که دارم شیر گرم میخورم. فکر میکنم تصمیم خوب و قابل اجرایی باشه.

واقعا تعجب کردین؟

تعجب میکنم که تعجب کردین.

این یکی از «خیلی دیگه در هر چیزی میخوای یه تصمیمی بگیری، میم جان! » هست ولی شخصا برای من، نتیجه گیری از این اتفاق غیر قابل بخشش این بود که اگر شما در کاری دقت نکنی، اگر کاردان نباشی و تلاش نکنی که کاردان باشی، اگر فکر کنی در هر چیزی، کار یا رابطه یا درس یا زندگی، من هر کاری میکنم هر دمبیلی و بدون عواقبی.. یک جا، یک جایی، خرت رو میگیره.

+ خاک بر سر این بی وجدانها، از بالاترین تا پایینترینشون.

هر روز که بین بی رمقی و تزریق اجباری امید، در رفت و‌امدم.. ذکر هر روزم ولی میشه

« من قربانی این سیستم نمیشم.»

فکر میکنم باید یه چیزی داشته باشم واسه خودم. یه چیزی که وقتی یکی هی صدا بزنه «میم! میم! مگه با تو نیستم؟» یکی اون اطراف باشه که بهش بگه « هیششش، مگه نمیبنی مشغوله اون کاره؟ »

کدوم کار؟

طبعا خیلی منتظرم که طرحم تموم شه که خیلی معلومه چون شما رو گاییدم برای اینکه چرا من تموم نمیشم و اطرافیانم رو هزاران برابرتر. اما. خیلی خلوت داشتم اینجا. خیلی زیاد و خیلی با این حال میکنم. مثلا. چجوری ممکنه که پیش بیاد که من بی وقفه با اهنگ James Blunt-1973 برقصم و بپرم و بجهم و بخندم مثل الان؟

امروز به خودم گفتم که اگر من دوباره اون اشتباهات رو تکرار کنم باید بشم سگ. سگ دربار.سگ.   

حالا چون خیلی حالم گرفته بود، اینو نشد بگم ولی الان میگم که دقیقا همون روز که داشتم میگفتم میخوام برم پیش دکتر دیوونه ها، همون روز من رفتم پول دادم واسه دکتر دیوونه ها. نحوه اشنایی؟ تبلیغات ای فیلم :)))))))))

موقع دفاع کردن هم، همین شد. اینقدر خون به جگرم کردن و شدم، که موقعی که دفاع کردم و خانوادم خوشحال و خندان دورم رو گرفته بودن که اره اره، پس خیلی خوشحالی الان؟ من واقعا حسی نداشتم.

تا هفته پیش خوشحال بودم از نزدیک شدن به موعد اتمام طرح ولی الان که معلوم نیست تا کی و کجا و چطور. هیچ حسی دیگه ندارم. هیچی. هیچی. فقط خستگی.

مسئولین گفتن که ما متوجهیم که تو بچه خوبی بودی و متوجهیم که اشکال کار از ما بوده و ما به تو پایان طرح میدیم سر موعد مقرر که من از اینهمه توجه و منطق مسئولین فقط پشمهایم!

اخ اخ، حالا اصل کار زندگیم الان الان الان الان شروع شد.